احادیث باموضوع فقر ثروت،ورود پنهانی به بهشت،نجات ازهر بدی ومکروه ، گریه پیامبر از واگذار شدن به خود

پنج سفارش پیامبر صلی الله علیه و اله
مردی به نام ابوایوب انصاری خدمت پیامبر صلی الله علیه و اله رسید و عرض کرد:

یا رسول الله(ص)! به من وصیتی فرما که مختصر و کوتاه باشد تا آن را به خاطر بسپارم و به آن عمل کنم.

پیامبر صلی الله علیه و اله فرمودند: پنج چیز را به تو سفارش می کنم:

اول: از آنچه در دست مردم است ناامید باش که این ثروت است.

دوم: از طمع پرهیز کن؛ زیرا طمع، فقر حاضر است.

سوم: نمازت را چنان بخوان که گویا آخرین نماز تو است و زنده نخواهی ماند تا نماز بعدی را بخوانی.

چهارم: از انجام کاری که بعداً بخواهی به ناچار از آن پوزش طلبی، بپرهیز.

پنجم: برای برادرت همان چیزی را دوست بدار که برای خودت دوست می داری.

گریه پیامبر صلی الله علیه و اله

شبی رسول خدا صلی الله علیه و اله در خانة همسرشان ام سلمه بودند. نیمة شب از خواب برخاستند و در گوشة تاریکی مشغول دعا و زاری شدند.

ام سلمه متوجه شد که رسول اکرم صلی الله علیه و اله در گوشة خانة ایستاده و دست به سوی آسمان بلند کرده اند و در حال گریه می فرمایند: خدایا! آن نعمت هایی که به من مرحمت کرده ای از من نگیر، مرا مورد شماتت دشمنان قرار مده و حسودان را بر من مسلط مگردان.

خدایا! مرا به سوی آن بدی ها و مکروه هایی که از آن ها نجاتم داده ای برنگردان.

خدایا! مرا آنی به خودم وامگذار و از هر گونه آفتی نگهدار.

در این هنگام، ام سلمه در حالی که به شدت می گریست به جای خود برگشت. پیامبر صلی الله علیه و اله که صدای گریه ایشان را شنیدند به طرف وی رفتند و علت را جویا شدند.

اما سلمه گفت: یا رسول الله صلی الله علیه و اله! گریه شما مرا گریان نموده است، چرا گریه می کنید؟ وقتی شما با آن مقام و منزلت که نزد خدا دارید، این گونه از خدا می ترسید و از خدا می خواهید لحظه ای شما را به خودتان وامگذارد، پس وای بر حال ما!

رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمودند: چگونه نترسم و چطور گریه نکنم و از عاقبت خود هرسان نباشم و به خودم و به مقام منزلتم خاطر جمع باشم، در حالی که خداوند حضرت یونس علیه السلام را لحظه ای به خود واگذاشت و آمد بر سرش آنچه نمی بایست.

ورود پنهانی

امام صادق علیه السلام فرمودند: چون روز قیامت فرا رسد، رضوان (نگهبان بهشت) به گروهی می نگرد که از برابر او نگذشته اند، می پرسد: شما کیستید و از کجا وارد شده اید؟

می گویند: ما گروهی هستیم که خداوند را پنهانی عبادت می کردیم، خداوند نیز ما را پنهانی وارد بهشت کرده است.

نجات از هر بدی و مکروه+ فقر ثروت

حاکمان نادان و ستمگر و علمایی که امر به معروف و نهی از منکر نمیکنند

حاکمان نادان و ستمگر و علمایی که امر به معروف و نهی از منکر نمیکنند

امام حسن عسکری : بزودی بر امت پیامبر روزی می آید که چهره هایشان زیبا و شاد است ولی قلبشان سیاه است.هرکه دستورات دین را عمل کند به او دیوانه و مرتجع میگویند و هرچه خدا حرام کرده انجام آن رایج میشود.مومن را کوچک و خوار میشمارند وبی دین و فاسق عزیز است.زمامداران حکومت نادان وستمگرند وعلمای دین ظلم را میبینند و دم نمیزنند. 

منبع : مستدرک الوسایل

روایتی از پیامبر(ص) درباره این که چگونه زندگی خوشی در این دنیا داشته باشیم

 

روایتی از پیامبر(ص) درباره این که چگونه زندگی خوشی در این دنیا داشته باشیم

 

    شرح حدیثی از رسول گرامی، حضرت محمد (که درود خدا بر او باد) توسط آیت الله آقا مجتبی تهرانی

روِیَ عَن رسولِ الله صلّی الله علیه و آله و سلّم:

الدُّنْیَا دُوَلٌ فَمَا کَانَ لَکَ أَتَاکَ عَلَى ضَعْفِکَ وَ مَا کَانَ مِنْهَا عَلَیْکَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِکَ وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ وَ مَنْ رَضِیَ بِمَا قَسَمَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ. (بحارالانوار، جلد ۷۴)

ترجمه حدیث: از رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) منقول است که فرمود: دنیا متحول است و ثبات و قرار ندارد. آنچه که براى تو مقرّر شده است به تو خواهد رسید، گرچه در نهایت ضعف و ناتوانى باشى؛ و آنچه که به ضرر و زیان تو باشد باز هم به تو خواهد رسید، گرچه در کمال قدرت و نیرومندى باشى و هرگز جلوی آن را نتوانى گرفت. و هر کس که امید خود را از آنچه که از دست رفته قطع کند، بدنش آسایش خواهد داشت و آن کس که راضى باشد به آنچه که خدا روزى او نموده دل و چشمش روشن خواهد شد.

شرح حدیث: «الدُّنْیَا دُوَلٌ». حضرت در ابتدا وضع دنیا را بیان می­ فرمایند. دنیا در گردش است. یعنی دنیا هیچ­گاه برای هیچ‏کس ثابت نیست. دنیا هیچ ثبوت و قراری برای هیچ‏کس ندارد. این وضع دنیا است.

«فَمَا کَانَ لَکَ أَتَاکَ عَلَى ضَعْفِکَ». آنچه که خدا تقدیر کرده به تو خواهد رسید گرچه در نهایت ضعف و ناتوانى باشى. چه بسا انسان فکر می­کند که از نظر امور دنیایی توان به دست آوردن فلان منفعت را ندارد، ولی چون مقدّر شده است به او خواهد رسید.

«وَ مَا کَانَ مِنْهَا عَلَیْکَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِکَ» در جایی هم که مواردی به ضرر و زیان تو باشد باز به تو خواهد رسید هر چند تو در کمال قدرت و نیرومندى باشى؛ هرگز نمی ­توانی آنها را از خودت دفع کنی. بنابر این، تو نه می‏ توانی برای خودت ‌جلب منفعت کنی و نه می­ توانی از خودت دفع ضرر کنی.

«وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ». اگر انسان از چیزهایی که دلش می­ خواسته به دست بیاورد امّا ‌به دست نیاورده قطع امید کند، بدنش راحت می ­شود. به عبارت ساده ‌ضعف اعصاب نمی ‏گیرد! یعنی در فکر این نباش که ای کاش به دست می ­آوردم! ‌ای وای که فلان چیز از دستم رفت!... این افکار و خیالات، باعث فشار عصبی و ‌روحی برای تو می‏ شود. این به نفع تو است که به چیزهایی که به آن دست پیدا نکردی امید نبندی. به دست نیامده که نیامده! نشد که نشد!

«وَ مَنْ رَضِیَ بِمَا قَسَمَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ». اگر کسی به آنچه که خدا داده است ‌خشنود باشد، چشمش روشن می ‏شود. چون خدا داده است خوشحال هم می­ شود.

هسته مرکزی این جملات چیست؟ این است که خیال نکن که تو می ‏توانی کاری انجام بدهی. نافع خدا است، ‌ضارّ‌ هم خدا است. او است که امور را برای تو تقدیر می­ کند. بی­ جهت خودت نقشه نکش. اگر نقشه بکشی،‌ خدا به نقشه ات ضربه می ­زند. بنابر این، ‌تو ‌برو به وظیفه ‏ات عمل کن. این چیزها را به او واگذار کن. برو سراغ خودش که سرنخ منافع و مضارّ به دست او است. این را بدان که تو هیچ کاره‏ ای. او گفته در محدوده شرع بلند شو و به دنبال روزی برو، تو هم بگو چشم! بقیه ‏اش را به او واگذار کن. نفع مال او است، دفع ضرر هم از او است. منافع را از او بخواه، ‌از او این را هم بخواه که ضررها را از تو دفع کند.

روی خودت، ‌توانت و‌ فکرت هیچ‏وقت تکیه نکن. هنگامی هم که ‌او برای تو تدبیر کرد و ‌به دستت رسید، آن را که به تو داده قبول کن، ‌خوشحال شو و راضی شو. اگر این رضایت باشد، آن‏ وقت یک زندگی شیرین پیدا می‏ کنی؛ نه ضعف اعصاب می­ گیری،‌ نه بی­ جهت دنبال دنیا می­ دوی، بی­ جهت خودت را، فکرت را و بدنت را هم ناراحت نمی­ کنی. هم روحت راحت است هم بدنت. در آخر هم خوشحال و راضی هستی و چشمت روشن می­ شود.

اینها همه در صورتی است که به او اتکا کرده باشی. از او خواستی، ‌او هم به تو عطا کرده است. و ‌آنچه را هم که به تو نداده صلاحت نبوده است. اگر این حالت در تو باشد زندگی تو در همین نشئه دنیایت،‌ همراه با خوشی درونی و حتی خوشی بیرونی خواهد بود و ناخوشی بیرونی هم به سراغ تو نمی­ آید.روایتی از پیامبر(ص) درباره این که چگونه زندگی خوشی در این دنیا داشته باشیم

روِیَ عَن رسولِ الله صلّی الله علیه و آله و سلّم:

الدُّنْیَا دُوَلٌ فَمَا کَانَ لَکَ أَتَاکَ عَلَى ضَعْفِکَ وَ مَا کَانَ مِنْهَا عَلَیْکَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِکَ وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ وَ مَنْ رَضِیَ بِمَا قَسَمَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ. (بحارالانوار، جلد ۷۴)

ترجمه حدیث: از رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) منقول است که فرمود: دنیا متحول است و ثبات و قرار ندارد. آنچه که براى تو مقرّر شده است به تو خواهد رسید، گرچه در نهایت ضعف و ناتوانى باشى؛ و آنچه که به ضرر و زیان تو باشد باز هم به تو خواهد رسید، گرچه در کمال قدرت و نیرومندى باشى و هرگز جلوی آن را نتوانى گرفت. و هر کس که امید خود را از آنچه که از دست رفته قطع کند، بدنش آسایش خواهد داشت و آن کس که راضى باشد به آنچه که خدا روزى او نموده دل و چشمش روشن خواهد شد.

شرح حدیث: «الدُّنْیَا دُوَلٌ». حضرت در ابتدا وضع دنیا را بیان می­ فرمایند. دنیا در گردش است. یعنی دنیا هیچ­گاه برای هیچ‏کس ثابت نیست. دنیا هیچ ثبوت و قراری برای هیچ‏کس ندارد. این وضع دنیا است.

«فَمَا کَانَ لَکَ أَتَاکَ عَلَى ضَعْفِکَ». آنچه که خدا تقدیر کرده به تو خواهد رسید گرچه در نهایت ضعف و ناتوانى باشى. چه بسا انسان فکر می­کند که از نظر امور دنیایی توان به دست آوردن فلان منفعت را ندارد، ولی چون مقدّر شده است به او خواهد رسید.

«وَ مَا کَانَ مِنْهَا عَلَیْکَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِکَ» در جایی هم که مواردی به ضرر و زیان تو باشد باز به تو خواهد رسید هر چند تو در کمال قدرت و نیرومندى باشى؛ هرگز نمی ­توانی آنها را از خودت دفع کنی. بنابر این، تو نه می‏ توانی برای خودت ‌جلب منفعت کنی و نه می­ توانی از خودت دفع ضرر کنی.

«وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ». اگر انسان از چیزهایی که دلش می­ خواسته به دست بیاورد امّا ‌به دست نیاورده قطع امید کند، بدنش راحت می ­شود. به عبارت ساده ‌ضعف اعصاب نمی ‏گیرد! یعنی در فکر این نباش که ای کاش به دست می ­آوردم! ‌ای وای که فلان چیز از دستم رفت!... این افکار و خیالات، باعث فشار عصبی و ‌روحی برای تو می‏ شود. این به نفع تو است که به چیزهایی که به آن دست پیدا نکردی امید نبندی. به دست نیامده که نیامده! نشد که نشد!

«وَ مَنْ رَضِیَ بِمَا قَسَمَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ». اگر کسی به آنچه که خدا داده است ‌خشنود باشد، چشمش روشن می ‏شود. چون خدا داده است خوشحال هم می­ شود.

هسته مرکزی این جملات چیست؟ این است که خیال نکن که تو می ‏توانی کاری انجام بدهی. نافع خدا است، ‌ضارّ‌ هم خدا است. او است که امور را برای تو تقدیر می­ کند. بی­ جهت خودت نقشه نکش. اگر نقشه بکشی،‌ خدا به نقشه ات ضربه می ­زند. بنابر این، ‌تو ‌برو به وظیفه ‏ات عمل کن. این چیزها را به او واگذار کن. برو سراغ خودش که سرنخ منافع و مضارّ به دست او است. این را بدان که تو هیچ کاره‏ ای. او گفته در محدوده شرع بلند شو و به دنبال روزی برو، تو هم بگو چشم! بقیه ‏اش را به او واگذار کن. نفع مال او است، دفع ضرر هم از او است. منافع را از او بخواه، ‌از او این را هم بخواه که ضررها را از تو دفع کند.

روی خودت، ‌توانت و‌ فکرت هیچ‏وقت تکیه نکن. هنگامی هم که ‌او برای تو تدبیر کرد و ‌به دستت رسید، آن را که به تو داده قبول کن، ‌خوشحال شو و راضی شو. اگر این رضایت باشد، آن‏ وقت یک زندگی شیرین پیدا می‏ کنی؛ نه ضعف اعصاب می­ گیری،‌ نه بی­ جهت دنبال دنیا می­ دوی، بی­ جهت خودت را، فکرت را و بدنت را هم ناراحت نمی­ کنی. هم روحت راحت است هم بدنت. در آخر هم خوشحال و راضی هستی و چشمت روشن می­ شود.

اینها همه در صورتی است که به او اتکا کرده باشی. از او خواستی، ‌او هم به تو عطا کرده است. و ‌آنچه را هم که به تو نداده صلاحت نبوده است. اگر این حالت در تو باشد زندگی تو در همین نشئه دنیایت،‌ همراه با خوشی درونی و حتی خوشی بیرونی خواهد بود و ناخوشی بیرونی هم به سراغ تو نمی­ آید.